25 октября в Вильнюсе, в Доме офицеров, состоялся ежегодный фестиваль ‘’Песні памежжа’’, который организует общественный деятель, литовец Альфонс Аугулис, уроженец Островецкого района Беларуси, что граничит с Литвой.
В конкурсной программе вокальные коллективы, дуэты и солисты из разных городов Литвы, из Даугавпилса и Ливан исполняли песни на литовском, латышском, польском, украинском, русском и белорусском языках.
Григорий Старовойтов, представляя белорусское общество ‘’Уздым’’, спел песни "Мой родны кут" на слова Якуба Колоса и музыку Игоря Лученка и "Лявон і Лявоніха" на слова Станислава Володько и музыку Альберта Белуся. Ему было присуждено 1 место среди солистов.
Ансамбль "Узоры" одноименного славянского общества из Ливан занял 1 место среди вокальных коллективов.
Станислав Володько выступил со своим стихотворением "Астравеччына", отдавая тем самым дань уважения и любви своей и организатора фестиваля Малой Родине.
АСТРАВЕЧЧЫНА
І ў мяне ёсць радзімка свая.
Нарадзіўся тут некалі я.
На вачах у нябёсаў тут рос.
Часам вочы былі ў росах слёз...
Астравеччына – край дарагі, –*
Бераг радасці мой і тугі.
Тут мурог і аржышча твае
Помняць босыя ногі мае...
Як да матчынай добрай рукі,
Прыпаду зноў да мілаў ракі.
І мне ў вочы Вяйля зазірне,
Як малога, пагладзіць мяне...
Астравеччына – родны мой кут, –
Бераг шчасця майго і пакут,
Да цябе ўсе дарогі вядуць, –
Хоць і стомлена ногі гудуць...
Добры дзень, Сваяка землякі,
Для мяне вы ўсе, як сваякі.
Тут прырода хвалу вам пяе,
Сонцам дзень вам паклон аддае...
Астравеччына – слаўны мой край,
Салаўіны, вясёлкавы рай,
Хоць і пекла нямала было,
Як вайна накрывала крылом...
І ў мяне ёсць радзімка свая.
Нарадзіўся тут некалі я.
Пад грыбнымі дажджамі тут рос.
І са мною таксама – мой лёс...
Астравеччына – край дарагі, –
Бераг радасці мой і тугі,
Бераг шчасця майго і пакут,
Астравеччына – родны мой кут!
*Назва кнігі Адама Мальдзіса
